وصیت‎نامه حضرت علی(علیه‎السلام)

از وصایاى حضرت علی(علیه‎السلام) در واپسین دم حیات مى‎توان به وصیت گهربار ذیل اشاره نمود.

بسم الله الرحمن الرحیم 

این آن چیزى است که على پسر ابوطالب وصیت مى‎کند: به وحدانیت و یگانگى خدا گواهى مى‎دهد و اقرار مى‎کند که محمد بنده و پیغمبر اوست، خدا او را فرستاده تا دین خود را بر دیگر ادیان پیروز گرداند. همانا نماز، عبادت، حیات و زندگانى من از آن خداست. شریکى براى او نیست، من به این امر شده‎ام و از تسلیم شدگان اویم .

فرزندم حسن! تو و همه فرزندان و اهل بیتم و هر کس را که این نوشته من به او رسد را به امور ذیل توصیه و سفارش مى‎کنم :

از علی (ع) آموز

ابو حامد محمد غزالی در باب صدق نیّت و اخلاص، این روایت عبرت آموز را در کتاب احیأ علوم الدین نقل کرده است: «عابدی خدای را می پرستید مدتی دراز، پس قومی بیامدند و گفتند: این جا جماعتی اند که بدون خدای درختی را می پرستند، او به سبب آن در خشم شد و تبربر دوش نهاد و قصد درخت کرد تا آن را ببُرد. پس ابلیس در صورت پیری پیش وی آمد و گفت: رحمک الله، کجا می روی؟ گفت: می خواهم که این درخت را ببُرم. گفت: تو را بدان چه کار؟ عبادت خود و مشغولی به نفس خود بگذاشته ای و به غیر آن پرداخته ای! گفت: این از عبادت من است. گفت: من تو را نگذارم که ببری! پس با وی جنگ کرد و عابد او را بگرفت و بر زمین زد و بر سینه ی او بنشست.

کریم اهل بیت

نخستین مظهر و نشانه‌ی کوثر که بر دامان پاک فاطمه‌ی اطهر (س) پا به عرصه‌ی گیتی نهاد امام حسن علیه السلام بود. نشانه‌ای از تجلی مقدس‌ترین پدیده‌ای که از خجسته‌ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمد صلی الله علیه و آله، علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (س) گردید. همان لؤلؤی که از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت به ظهور پیوست و معجزه‌ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‌» (1) را تجسم بخشید و کلام خدا در کلمه‌ی وجود چنین ظاهر شد.

مادر خوبان

حضرت خدیجه الگوی ممتاز زن مسلمان، در نزد پیامبر اکرم از احترام و محبوبیت خاص برخوردار بود. رسول گرامی، آن خاتون محترم را بسیار دوست می‏داشت، به مهر و درایت او آگاه بود. و از این رو در کارهای خود با وی نه فقط مانند یک همسر، بلکه همچون یک دوست فهیم و دلسوز و یار صمیمی، مشورت می‏کرد.

خدیجه این بانوی آگاه و پاک‏سرشت، و این دلباخته‏ی فضیلت و معنویت، که اعتقاد به حق و حقیقت و تمایل به فضایل و کمالات، از خصایص ذاتی او بود، از همان دوران جوانی نیز یکی از مشهورترین زنان حجاز و عرب به شمار می‏رفت. وی که نخستین زن تاجر عرب و یکی از بزرگترین شخصیت‌های تجاری حجاز بود، حتی پیش از ازدواج با پیامبر نیز، از شهرتی شایسته برخوردار بود. چنان که نام وی نه تنها در تاریخ اسلام، بلکه در تاریخ اعراب و قبائل عرب و در آثار و نوشته‏های مورخین غیراسلامی نیز، به عظمت و تجلیل، یاد شده است.

ماه رمضان

خدا را شاکریم که توفیق درک ماه رمضان دیگری را به ما عنایت نمود. ان شاء الله این ماه رمضان، ماه سلامت، امنیت، آرامش، آمرزش و ماه پیوند با ولایت باشد. بیاییم با گوشه ای از برکات این ماه عزیز آشنا شویم.

ماه مبارک رمضان، ماه گسترش سفره است.
آن هم چه سفره ای! رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: «تاکنون این سفره را نه کسی دیده، و نه کسی شنیده و نه به قلب کسی خطور کرده است. برسر این سفره فقط یک گروه می نشینند. این گروه فقط روزه دارها هستند.[1]

سفره ای که یک ماه گسترده و همه چیز در آن فراوان است، اگر انسان نتواند از این سفره بهره ببرد، خیلی غافل و مغبون است.