مسلمان کیست!؟

دین مبین اسلام به دلائل متعدد همیشه مورد هجوم افراد بی دین و ملحد و آتئیست بوده است که یکی از آن دلائل این است که یکی از ملاک های برتری اسلام زنده کردن حس مسئولیت پذیری در فرد مسلمان است تا فرد مسلمان خود را در مقابل خود و خانواده و دوستان و فامیل و کارهایی که انجام می دهد مسئول بداند.

کسانی که از این حس مسئولیت پذیری در فرار هستند و نمی خواهند در برابر کارهای خود مسئول باشند و بی بندوبار باشند و به تعبیر عرفی امروزه طبیعی است که نمی خواهند این دین را انتخاب کنند و با مسائلی سست و بی محتوا که ارزش علمی ندارد وجدان خود را می خواهند راضی کنند که چرا این دین را انتخاب نکرده اند.

حال مرحله به مرحله با معرفی دین اسلام به شبهات واردشده جواب می دهیم.

• اسلام چیست؟

اسلام دینی است الهی از میان ادیان ابراهیمی و اسلام برنامه ی خداوند متعال است برای خوشبختی بشریت .

• و اما مسلمان کیست؟

• آیا شخصی است که مسلمان است ولی از اسلام چیزی زیادی نمی داند ! و قرآن را تا بحال به زبان خود نخوانده!؟

خیر اینگونه نیست بلکه مسلمان کسی است که برنامه ی اسلام را پذیرفته ظاهرا" و باطنا" و آن را به انجام می رساند.
قرار نیست همه ی مردم عالم دینی شوند و متخصص علوم اسلامی گردند بلکه در حد خود آن را می دانند. و یک زندگی که طبق برنامه ی اسلام آن را به پیش می برندبه مال و جان و ناموس یکدیگر احترام می گذارند و خلاصه دستورات خدا را تا حد توان در زندگی پیاده می کنند.

درست است که مردم زیادی از قرآن خواندن فاصله گرفته اند اما آنها هم به کلام خدا التزام دارند و از هر چیزی بیشتر به دستورات آن احترام می گذارند.

از طرفی دیگر مسلمان موظف است در مورد دین خود و دینی که می خواهد انتخاب کند تحقیق کند و نباید مانند ارث از پدر و مادر خود این را بگیرد چرا که تحقیق در مورد اصول دین واجب است.

افراد زیادی هم هستند که قرآن را به زبان خود مطالعه می کنند و در مورد آن اندیشه و تعقل می کنند خصوصا" در بین قشر جوان.

• پس چرا اگر پرسشی درمورد دینش از همان جوان مسلمان بپرسید خود را فاقد سواد در دین می داند و شما را به علمای دینی ارجاع می دهد!؟

در اینجا باید گفت تا سوال چه باشد ممکن است شما یک سوالی فلسفی از برهان ابن سینا بپرسید یا نظریه کانت در مورد براهین خدا را برایش رد کنیدو بخواهید جواب دهد و...
در اینجا بهترین کار را می کند،یعنی شما می گویید کسی که علم ندارد بیخودی حرف بزند؟
مگر تمام مردم جامعه باید ملا و روحانی متخصص شوند؟!
آیا جامعه به دکتر و مهندس و پرستار و مغازه دار و کفاشِ مسلمان نیاز ندارد؟!

• وشبهه می کنند که اگر به او بگوئید چرا محمد (ص) 20 زن داشته به شما می گوید حتما حکمتی بوده!

این ادعا هم نادرست است،اگر راست می گویید یک سند بیاورید که 20 زن داشته است اما بخاطر بر طرف شدن جهالت این عده توضیحی در مورد اینکه چرا ازدواج های حضرت نبی اکرم (ص) بخاطر هوسرانی نبوده است ،میدهیم:
برخی تنگ نظران بدون اینکه جویای علت تعدد همسران پیامبر(ص) باشند به آن ایراد گرفته اند و ادعا کرده اند آن حضرت با انگیزه هوسرانی ازدواج های متعدد داشته اند!
درحالی که تعدّد همسران پیامبر(ص) دارای حکمت ها و مصالح دقیقی بوده و هرگز بخاطر هوسرانی و خوش گذرانی نبوده است؛
چون :
1.آن حضرت تا سن ۲۲سالگی [که اوج دوران شهوت است] در جامعه ای پر از فساد، هیچ گونه ارتباط جنسی نداشته و در طهارت کامل زیسته است.

2.تاریخ نویسان منصف و بی طرف اعمّ از مسلمان و مسیحی نوشته اند که ازدواج های رسول خدا(ص) برای هوای نفس نبوده است؛ زیرا اگر چنین بود، آن حضرت در سنّ ۲۲سالگی که دوران شور و هیجان جوانان است و افکار آنان را چیزی جز برخورداری از همسری جوان و شاداب مشغول نمی سازد، با خدیجه، بانویی 42ساله که نشاط و جوانی خود را از دست داده بود، ازدواج نمی کرد.

از طرف دیگر، عرف منطقه مکه تعدد همسران را مردود نمی دانست، بی شک اگر رسول خدا(ص) تمایل داشت به راحتی می توانست در این مدّت طولانی با زنان جوان ازدواج کند.

جان دیون پورت انگلیسی می گوید : با اینکه در آن زمان اختیار همسران متعدّد کار بدی نبود، ولی حضرت محمد(ص) تا پنجاه سالگی با یک زن زندگی کرد و تا خدیجه زنده بود زن دیگری نگرفت.

آیا ممکن است کسی شهوتران باشد و هیچ مانعی هم برای زن گرفتن در کار نباشد، با این حال با یک زن زندگی کند، آن هم با زنی که سن بالایی داشته است؟

گیورگیو می گوید : محمّد(ص) در سال ۲۹۲میلادی ازدواج کرد و زندگی خانوادگی او نمونه زهد،تقوا و پاکی بود. او همانند ابراهیم، نوح و یعقوب در محیطی ساده وبی آلایش زندگی می کرد.

توماس کارلایل می گوید : به رغم دشمنان، حضرت محمّد(ص) هرگز شهوت پرست نبود و این تهمت بی انصافی است»

3.حضرت محمّد(ص) بعد از هجرت به مدینه با زنانی که برخی بیوه و برخی جوان و بعضی دیگر عجوز و سالخورده بودند، ازدواج کرد.

این ازدواج ها در مدّت نزدیک به ده سال انجام شد و پس از این چند ازدواج، همه زنان بر آن جناب تحریم شدند، مگر همان چند نفری که در حباله نکاحش بودند و معلوم است که چنین عملی با این خصوصیات ممکن نیست با انگیزه عشق به زن توجیه شود؛ چون نزدیکی و معاشرت با این گونه زنان آن هم در اواخر عمر و آن هم از کسی که در اوان عمر خود ولع و عطشی برای این کار نداشته باشد، نمی تواند انگیزه آن باشد.

علاوه بر اینکه هیچ شکی نداریم که بر حسب عادت جاری، کسانی که زن دوست و اسیر دوستی آنها هستند، معمولاً عاشق جمال و مفتون ناز و کرشمه ای هستند که در زنان جوان است.

در حالی که سیره پیامبر(ص) از چنین حالتی حکایت نمی کند و عملاً نیز ایشان بعد از دختر باکره با بیوه زن و بعد از زنان جوان با پیره زن ازدواج کرد؛ یعنی بعد از ازدواج با عایشه و ام حبیبه جوان با ام سلمه سال خورده و زینب دختر جحش که در آن روز بیش از پنجاه سال از عمرشان گذشته بود،
ازدواج کرد».

4.پیامبر اسلام(ص) پیشنهاد سران قریش را مبنی بر اینکه:
اگر پیامبر(ص) در موضع خود (توحید و یکتا پرستی) نرمی و انعطاف نشان دهد، هر کدام از زنان و دوشیزگان زیبا را که متمایل باشد، به تزویج او در می آورند، به کلی رد کرد.

انسان هوسران چنین پیشنهادی را رد نمی کند.

5.مردانی که به بهره مندی از زنان می اندیشند، تلاش می کنند با تهیه لباس و توسعه آسایش و هزینه کردن اموال، دل آنان را به دست آورند.
اما پیامبر(ص) در سال نهم هجری که گسترش اسلام، وضع اقتصادی مسلمانان را بهبود بخشیده بود، وقتی همسرانش از او لباس و وسائل بهتر طلب کردند یک ماه از همه آنها کناره گرفت و پس از گذشت یک ماه، به دستور خداوند آنها را مخیّر ساخت تا میان آسایش و رفاه دنیا و زندگی با پیامبر(ص)، یکی را برگزینند.

آنان که از درخواستهای مادی خود پشیمان شده بودند، زندگی با (ص) را برگزیدند.
قرآن کریم، رویداد فوق را چنین بیان می کند: «یا أَیّ هالنَّبِیّ قُلْ لِأَزْواجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیاةَ الدّ نْیا وَ زینَتَها فَتَعالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَ أُسَرِّحْکُنَّ سَراحاًجَمیلا»؛(ای پیامبر! به همسرانت بگو: اگر خواهان زندگی دنیا و زینت آن هستید، بیایید تا مهرتان را بدهم و (خوش و ) خرم شما را رها کنم).

6.شیوه های رفتار جنسی آن حضرت با همسران خود، به گونه ای بوده است که کاملاً با شیوه های مرسوم متفاوت است. در برخی کتابهای تاریخی آمده است:
(پیامبر(ص)با زنان متعددی ازدواج کرد و جز مراسم عقد انجام نشد؛ حتی در مواردی تنها به خواستگاری بعضی از زنان قبائل قناعت کرد.)

وآنها به همین قدر خوشحال بودند و مباهات می کردند که زنی از قبیله آنان به نامِ همسرِ پیامبر(ص) نامیده شده و این افتخار برای آنان حاصل گشته است.

7.شاخصه اصلی یک انسان اهل هوس این است که متحمل مسئولیت های سنگین اجتماعی نمی­ شود.

پیامبر اسلام(ص) در برهه ای از زمان اقدام به اختیار همسران متعدد کرد که حکومت نوپای دینی شکل گرفته و جنگ های متعدد و طاقت فرسا بر ایشان و جامعه اسلامی تحمیل شده بود. یک انسان، با این وظائف و مسئولیت های سنگین اجتماعی و حکومتی، فرصتی برای مسائل داخلی زندگی ندارد؛ چه رسد به رسول اکرم(ص) که از همه چیز خود برای حفظ اسلام و جامعه اسلامی گذشته بود.
8.پیامبر اسلام(ص) در بین شمار زیادی از صحابه زندگی می کرد و تمام حرکات و منش و کنش پیامبر(ص)زیر نظر و نظارت صحابه بود.

با این حال، یک مورد در تاریخ ذکر نشده که احدی از صحابه در مورد تعدّد همسران پیامبر(ص) اعتراض یا انتقاد کرده باشد. گویا حکمت تعدّد همسران پیامبر(ص) برای صحابه روشن و مشخص بوده است.

اگر صحابه و یا منافقین احساس می کردند پیامبر(ص) با هدف شهوترانی دست به این اقدام زده، به طور یقین سخن به طعن و اعتراض می گشودند؛ لکن این طعن و اعتراض، به ویژه از ناحیه دشمنان در تاریخ مشاهده نمی شود و گویا این امر تعدّد زوجات پیامبر(ص) برای آنها موجّه و
مقبول بوده است.
9.سخنان پیامبر(ص) در تکریم همسران، روش مناسبی برای یافتن دیدگاه پیامبر(ص) در این ازدواج هاست.

عایشه خود می گوید:
«پیامبر(ص) به گونه ای به خدیجه عشق می ورزید و دوستان وی را چنان محترم می داشت که موجب شگفتی می شد».

«و گاه گوسفندی ذبح نموده، گوشت آن را بین دوستان خدیجه تقسیم می کرد. بدین روی، در برابر هیچ زنی همانند خدیجه حسادت نمی ورزیدم؛ زیرا پیامبر(ص) همواره یاد او را گرامی می داشت.
یک روز به پیامبر(ص) گفتم: خداوند در عوض آن پیره زن گندمگون غیر باکره، بهتر از او را نصیب تو ساخته است! پیامبر(ص) به سختی برآشفت و در پاسخ فرمود: قسم به خدا! هرگز بهتر از خدیجه نصیبم نشده است؛ زیرا او به هنگام کفر مردمان به من ایمان آورد و آن گاه که همگان مرا تکذیب
کردند، مرا تصدیق کرد و آن گاه که همگان محرومم کردند، به یاری ام برخاست. خداوند از او فرزندانی به من عطا فرمود که از زنان دیگر نصیبم نساخته است ».